PelePelé – właściwie Edson Arantes do Nascimento (ur. 23 października 1940 w Tr?s Coraç?es) ? były brazylijski piłkarz.

Pele od urodzenia był związany z futbolem. Jego ojciec, Jo?o Ramos do Nascimento był środkowym napastnikiem, lecz kontuzja uniemożliwiła mu kontynuowanie kariery. Jego rodzina nie należała do zamożnych i jako chłopiec dorabiał jako pucybut. Pelego poznał były reprezentant Brazylii, Waldemar de Brito i zachwycony jego talentem, uczynił go piłkarzem Santos FC, gdzie zadebiutował w wieku 15 lat. W wieku 17 lat zadebiutował w reprezentacji Brazylii w meczu z Argentyną. Mimo młodego wieku został zabrany na Mistrzostwa Świata w 1958 roku w Szwecji. Początek tych mistrzostw Brazylia z Pele na ławce rezerwowych grała słabo. Wtedy trener Feola postanowił zaryzykować i wystawił go do pierwszego składu. Jego gra wprawiła kibiców w zachwyt, zaś Brazylia wygrała mistrzostwa. W nagrodę za występ dostał od miasta nowy samochód. Po mistrzostwach, jako gwiazda Santosu zdobywał mistrzostwa stanu Sao Paulo. Na kolejnych Mistrzostwach Świata w Chille zagrał tylko w dwóch meczach, gdyż doznał kontuzji. Mistrzostwa Świata w Anglii były w wykonaniu Brazylijczyków bardzo nieudane, a sam Pele nie mógł rozwinąć skrzydeł, gdyż padał ofiarą fauli. Na kolejne Mistrzostwa Świata w Meksyku, mimo deklaracji, że na nich nie wystąpi, pojechał. Zdobył tam mistrzostwo, a drużyna, w której grał uchodzi za jedna z najlepszych w historii. Po zakończeniu mistrzostw zrezygnował z występów w reprezentacji. W 1974 roku Pele zdecydował o zakończeniu kariery. Pożegnalny mecz oglądało z trybun ponad 200 tys. kibiców. Po pewnym czasie postanowił kontynuować karierę w klubieNew York Cosmos, gdzie wówczas grali inni znani piłkarze. Ostatni oficjalny mecz z jego udziałem odbył się 1 października 1977 roku. Spotkały się w nim drużyny: Cosmosu i Santosu, a w każdym z klubów rozegrał po jednej połowie. Po zakończeniu kariery został dyrektorem sportowym Santosu. W 1995 roku został ministrem sportu Brazylii. Stanowisko to sprawował 3 lata. Próbował swoich sił, jako komentator telewizyjny. Napisał książkę ze swoimi wspomnieniami. Grał w filmie „Ucieczka do zwycięstwa” reż. Johna Hustona. Wziął udział w promowaniu wielu firm. Były to m.in.PepsiCo, Coca Cola,MasterCard, Puma AG. W 1999 r. Międzynarodowy Komitet Olimpijski ogłosił go najlepszym sportowcem XX wieku. Pelé jest także Ambasadorem Dobrej Woli UNESCO. Został obdarzony tytułem Komandora Orderu Imperium brytyjskiego przez królową Elżbietę II.

Kariera seniorska
Lata Klub M (G)
1956-1974
1975-1977
Santos FC
New York Cosmos
Ogólnie
412 (470)
56 (31)
468 (501)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja
1957-1971 Brazylia Brazylia 91 (77)
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
Złoto Szwecja 1958
Złoto Chile 1962
Złoto Meksyk 1970

Osiągnięcia i rekordy

Pelé z 12 bramkami jest na piątym miejscu listy najskuteczniejszych strzelców Mistrzostw Świata, zaraz po Ronaldo (15 goli), Gerdzie Mullerze (14 goli) Miroslavie Klose (14 goli) i Justcie Fontaine (13 goli). Poza tym jest jedynym piłkarzem, który ze swoją drużyną aż trzykrotnie zdobywał Puchar Świata (1958, 1962, 1970). Karierę czynnego piłkarza zakończył mając na koncie 1281 goli strzelonych w 1367 meczach. Był autorem 92 hat-tricków. W jednym z meczów strzelił 8 bramek.

Z Santosem zdobył Puchar Interkontynentalny i Klubowy Puchar Ameryki Południowej.

Pelé w reprezentacji Brazylii

Pelé wystąpił w 91 oficjalnych meczach reprezentacji narodowej i strzelił w nich 77 bramek. Debiutował 7 lipca 1957 przeciwko Argentynie w Rio de Janeiro. Zdobył w tym meczu gola, ale Brazylia przegrała 1-2. Był to zarazem jedyny występ w barwach „canarinhos”, w którym strzelił bramkę i zszedł z boiska pokonany. Razem z drużyną Brazylii zanotował 66 zwycięstw, 14 remisów i 11 porażek. Gole strzelał w 51 meczach (w 40 nie wpisał się na listę strzelców), siedmiokrotnie popisując się hat-trickiem (w tym dwukrotnie w meczach z Francją). Dwanaście razy zdobył 2 bramki, a 32 razy tylko jednego gola. Wystąpił przeciwko 29 drużynom narodowym, najwięcej przeciw Argentynie – 10 razy. Najczęściej (dziesięciokrotnie) trafiał do bramki Paragwaju.
Wystąpił w czterech edycjach Mistrzostwach Świata (1958, 1962, 1966 i 1970), które 3-krotnie z Brazylią wygrał. Zagrał w nich łącznie 14 meczów (12 zwycięstw, jeden remis i jedna porażka) i uzyskał 12 bramek.
Uczestniczył tylko w jednym turnieju Copa America (1959), w którym poprowadził Brazylię do 4 zwycięstw i 2 remisów, a także zdobył koronę króla strzelców (8 goli w 6 meczach). To jednak (wobec 5 zwycięstw i 1 remisu Argentyny) okazało się nie wystarczające do zdobycia tytułu i Brazylia zajęła 2. miejsce.

Przygodę z kadrą narodową zakończył 18 lipca 1971 meczem z Jugosławią (2-2), także w Rio de Janeiro.

Wystąpił ponadto w 23 nieoficjalnych meczach Brazylii i zdobył w nich 18 bramek. Wśród nich jest występ przeciwko reprezentacji FIFA (6 listopada 1968, wygrany przez Brazylię 2-1) uważany przez niektóre źródła (zwłaszcza brazylijskie) za oficjalny, jednak FIFA w 2001 roku wykreśliła go z listy meczów oficjalnych.

Brazylia nigdy nie przegrała mając w składzie Pelégo i Garrinche.

Kariera klubowa

Pelé występował w Santosie 18 lat. Zadebiutował w wieku 15 lat (7 września 1956) w meczu przeciwko Corinthians Santo André (7-1) strzelając jedną z bramek. Ostatnim występem był mecz z Ponte Preta, wygrany przez Santos 2-0. Działo się to 2 października 1974.

Sukcesy

  • Świat Mistrzostwa Świata (1958) – 1 miejsce,
  • Świat Mistrzostwa Świata (1962) – 1 miejsce,
  • Świat Copa Libertadores (1962, 1963) – 2 x zwycięstwo,
  • Świat Intercontinental Cup (1962, 1963) – 2 x zwycięstwo,
  • Świat Mistrzostwa Świata (1970) – 1 miejsce,
  • Stany Zjednoczone NASL (1977) – zwycięstwo.

Źródło: wikipedia